ประเทศที่จะเป็นฐานการผลิตของโลกต่อไป อาจจะไม่ได้อยู่ในเอเชีย

สำนักข่าวบลูมเบริกได้มีการแสดงความเห็นว่าประเทศที่จะกลายมาเป็นฐานการผลิตหลักของโลกลำดับต่อไปหลังจากจีนนั้นอาจจะไม่ได้เป็นประเทศในเอเชียตามที่คาดการณ์ไว้อีกต่อไป โดยก่อนหน้านี้นั้นทั่วโลกได้มีการลงความเห็นเดียวกันว่าเวียดนามอาจจะกลายมาเป็นผู้ที่ชนะจากศึกสงครามการค้าระหว่างจีนและสหรัฐฯ เนื่องจากเหล่ากลุ่มธุรกิจและโรงงานของจีนนั้นได้ทำการย้ายฐานการผลิตไปยังประเทศในแถบเอเชียรอบๆเพื่อต้องการลดต้นทุนการผลิตให้ต่ำลง แต่ทั้งนี้ในตอนนี้ประเทศในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้นั้นอาจจะต้องเสียโอกาสนั้นไป

เพื่อที่จะรู้ว่าทำไม อันดับแรกปัญหานั้นมาจากการที่จีนกำลังเผชิญปัญหาต้นทุนการผลิตที่สูงขึ้น โดยโรงงานกลุ่มผู้ผลิตของจีนนั้นมีตัวเลือกสองทางคือ 1 ใช้เทคโนโลยีในการผลิตเพื่อประหยัดแรงงานมากขึ้น กับสองย้ายฐานการผลิตไปยังแหล่งผลิตที่ถูกลง ทั้งนี้ทางเลือกที่สองนั้นเป็นที่น่าสนใจแก่ประเทศที่มีการพัฒนาในระดับที่ต่ำ ซึ่งกลุ่มอุตสาหกรรมของจีนนั้นจะเป็นตัวช่วยส่งเสริมให้ประเทศเหล่านั้นได้มีการพัฒนาขึ้นไปในอีกทางด้วยเช่นกัน ทั้งนี้มีหลักฐานหลายชิ้นได้แสดงให้เห็นว่ากลุ่มประเทศในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้นั้นยังคงมีความเป็นไปได้และความน่าสนใจที่จะดึงดูดให้เป็นฐานการผลิตแห่งใหม่ ไม่เพียงแต่ประเทศเวียดนาม ในขณะเดียวกันกลุ่มประเทศแอฟฟริกาเองก็เป็นหนึ่งในตัวเลือกที่มีความน่าสนใจไม่น้อยสำหรับนักลงทุนเช่นกัน โดยเพียงแต่ประเทศยูโทเปียอย่างเดียวก็ได้มีการเปิดอุตสหกรรมการผลิตหลายสิบแห่งในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเช่นกัน เพื่อดึงดูดเงินลงทุนจากทั่วโลก

ในทางตรงกันข้ามในแง่ของการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ กลุ่มประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้นั้นมีทั้งค่าเฉลี่ยพอพอกับกลุ่มประเทศแอฟริกาย่อย ในขณะที่จีดีพีของเอเชียใต้สูงกว่าของแอฟริกามากกว่า 70% โดยทวีปแอฟฟริกานั้นได้รับการลงทุนจากจีนมากกว่าถึงสามเท่าครึ่งในปี 2555 ซึ่งเป็นปีที่ล่าสุดที่สหประชาชาติได้ตีพิมพ์สถิติการลงทุนโดยตรงระดับทวิภาคี . ในช่วงห้าปีที่ผ่านมา ทั้งนี้China Global Investment Tracker ของ China Enterprise Institute ได้บันทึกข้อเสนอการลงทุนขนาดใหญ่ของจีน 13 รายการในแอฟริกาและเพียงเก้าแห่งในเอเชียใต้

รูปภาพจาก www.news.cn

นอกจากนี้สำนักข่าวบลูมเบริกยังให้ความเห็นว่าการดึงดูดการลงทุนด้านการผลิตจะต้องมีสิ่งแรกและสำคัญที่สุดที่รัฐบาลในภูมิภาคยอมรับว่าการผลิตนี้คือการแข่งขันกับประเทศคอื่น ยกตัวอย่างเช่นอินเดียต้องทิ้งความมั่นใจว่านักลงทุนจะมาเพราะว่าเป็นประเทศที่มีประชากรขนาดเยอะ ปากีสถานจำเป็นต้องหยุดพึ่งพามิตรภาพระหว่างรัฐบาลกับรัฐบาลกับจีน การจัดหาเงินทุนโครงสร้างพื้นฐานของรัฐในจีนจะไม่นำไปสู่การลงทุนด้านการผลิตโดยอัตโนมัติซึ่งส่วนใหญ่ถูกครอบงำโดย บริษัท เอกชนจีนที่ได้รับแรงจูงใจจากการแข่งขันในอุตสาหกรรม

ประการที่สองประเทศในเอเชียใต้จำเป็นต้องดำเนินการผลักดันทั้งรัฐบาลอย่างร่วมกันเพื่อเพิ่มระดับการลงทุน โดยเฉพาะพวกเขาจำเป็นต้องสร้างเงื่อนไขที่ผู้ผลิตจำเป็นต้องเจริญเติบโตจากแหล่งจ่ายไฟที่มั่นคงไปจนถึงการดำเนินงานท่าเรือที่มีประสิทธิภาพและการดำเนินการศุลกากร ยิ่งไปกว่านั้นจะต้องมีความจำเป็นต้องเข้าใจธุรกิจเหล่านี้ โรงงานมีข้อกำหนดเฉพาะขึ้นอยู่กับสิ่งที่ทำ ตัวอย่างเช่นโรงงานผ้าและเครื่องนุ่งห่มแม้จะมีความคล้ายคลึงกัน แต่ก็มีข้อกำหนดที่แตกต่างกันอย่างมาก: โรงงานแห่งนี้มีความต้องการเงินทุนสูงโดยมีเครื่องจักรที่ใช้พลังงานจำนวนมากปั่นด้ายผ้าในขณะที่โรงงานที่ใช้แรงงานหนัก คนงานตัดและเย็บผ้า ประเทศต้องวิเคราะห์ว่าภาคการผลิตใดที่พวกเขาอยู่ในตำแหน่งที่ดีที่สุดตรงตามข้อกำหนดที่ผู้ผลิตมี เพื่อตั้งโรงงานและกำหนดเป้าหมายภูมิภาค เพื่อที่จะพบผู้ผลิตประเภทนั้น .